vrijdag 19 november 2010

HIV Statistics Russia

Samenvatting Ans

“De reactie van de overheid op HIV / AIDS is nihil. Politici willen zichzelf niet associëren met de ziekte. En stigmatisatie blijft door de associatie met drugsgebruikers en prostituees.”

Er is veel gebrek aan concrete cijfers doordat 50% van de nieuwe gevallen niet gecategoriseerd wordt. Doordat de groep drugsgebruikers met 40% is gedaald in de statistieken wordt het niet duidelijk waar de risicofactoren op dit moment liggen. Dit komt merendeel door de AIDS centra’s die niet goed documenteren hoe de overdracht heeft plaatsgevonden. (dit door verouderde formulieren, te weinig kennis en stigmatisering) Nieuwe gevallen die wel geregistreerd zijn, zijn voornamelijk vrouwen, kinderen van moeders(20-30% krijgt het virus ook) met HIV en door seksuele overdracht. Het kan niet worden vastgesteld of het nu overgaat naar een geconcentreerde epidemie omdat zoals eerder gezegd diverse belangrijke cijfers onder de drugsgebruikers niet geregistreerd zijn. Als men naar andere landen kijkt, is een gegeneraliseerde epidemie ook in Rusland niet uit te sluiten voor de toekomst.

In 2004 werd er officieel door de Russische regering tijdens een conferentie gemeld dat er 300.000 gevallen waren met het HIV virus. Dit cijfer ligt minimaal rond de 850.000/900.000 of meer. Er wordt ook gezegd dat als er officiële cijfers naar buiten worden gebracht deze 3 tot wellicht 5 keer lager liggen. Ook over de sterftegevallen word gesuggereerd dat deze te laag zijn. Maar er zijn geen bronnen waaruit dit blijkt. Als dit ooit bevestigd kan worden zal de overheid niet zo laks moeten doen over het probleem. (Er word ook de vraag gesteld hoeveel Russen er moeten overlijden om het als een serieus probleem te erkennen) Rusland zal op verschillende gebieden, diverse maatregelen moeten treffen om de gevaren rondom de kinderen en jong volwassenen te beperken.

In Rusland neemt het bevolkingsaantal af terwijl in andere HIV/AIDS landen de bevolking ondanks de sterfgevallen blijft toenemen. (“compensatie”) In westerse landen is merendeel boven de 30 terwijl in Rusland 80% van de besmette gevallen jonger zijn dan 30 jaar. De personen die nu tussen de 15 en 39 jaar oud zijn zullen sterven wanneer ze tussen de 25 en 49 jaar oud zijn. Tenzij ze gebruik kunnen (gaan) maken van een behandeling of de kennis krijgen die ze nodig hebben over het voorkomen of verspreiden van het virus.

Vergeleken met landen zoals Oekraïne, waar per jaar slechts 3,7% niet gecategoriseerd wordt is dat in Rusland maar liefst 50%. Is dit het gevolg van een betere of meer serieuzere aandacht aan het probleem en de zorg in landen zoals Oekraïne? Dat is de vraag die continu wordt gesteld door grote wereldorganisaties.

Waarom kloppen de cijfers niet?

  • Het aantal werkelijk geteste drugsgebruikers (niet geregistreerd)
  • Het aantal testen dat gedaan wordt onder de gewone mens stijgt terwijl het aantal onder de risicogroepen daalt. Hierbij worden grote vraagtekens gezet.
  • Het vermijden van een test door angst voor stigmatisering en discriminatie.
  • Men per se officieel geregistreerd moet zijn om HIV/AIDS als doodsoorzaak te krijgen toegekend ook al is het overlijden overduidelijk gerelateerd aan het virus.
  • De niet kloppende officiële statistieken over terugkerende bijbehorende infecties.
  • Het grote verschil in aantallen afhankelijk van bron, jaar en datum van de gegevens
  • Het weigeren van een bepaald deel(segment) van de bevolking om een arts te bezoeken.
  • De lokale overheden voor 80% verantwoordelijk zijn voor de bekostiging van deze testen en hun financiële lasten hierdoor flink omhoog gaan. Waardoor ze minder investeren en aandacht besteden aan het testen.
  • Artsen worden omgekocht om patiënten niet te categoriseren onder een ziekte met een stigma.
  • Sommige mensen mogen geen gebruik maken van bepaalde faciliteiten binnen de gezondheidszorg. Hieronder vallen: illegale migranten, straatkinderen (willen niet naar weeshuis), daklozen.
  • Drugsverslaafden en prostituees willen hun status niet bekent maken of hebben geen kans om te gaan. (prostituees die een ‘baas’ boven zich hebben worden in veel gebieden verplicht een test te doen)
  • Er in de lokale centra’s een formulier werd gebruikt dat stamt uit 1989, toen de ziekte nog amper bevestigd was. Vanaf 2005 is dit pas verbetert. (naar eigen zeggen) Waardoor de centra’s meer aandacht besteden aan de verslaglegging van de cijfers en deze ook werkelijk indienen. (zie omkoping)

Geen opmerkingen:

Een reactie posten